Mijn verhaal
De begroeting
Communicatie begint al met een begroeting. Non-verbaal, met een lach en een knipoog terug. Met een frisse “Goedemorgen!” die vrijwel altijd beantwoord wordt. Of het is de uitgestrekte arm naar iemand die hem nodig heeft en een gesprek komt op gang. Je vervolgt je weg en het contact blijft je nog even bij.
De kern die hout snijdt
Wanneer belangen aan de orde zijn als het gaat om communiceren, vind ik het uitzoeken van de kern die hout snijdt een boeiende uitdaging. Wat wil je vertellen? Wat moet men weten? Welke reactie wil je tot stand brengen en hoe krijg je dit voor elkaar? Om de essentie te formuleren, schuif ik letterlijk aan bij hen die hun verhaal de wereld in willen brengen.
Thee aan de onderzoekstafel
Dat levert mooie kennismakingen op met mensen met verschillende achtergronden en interesses, op heel verschillende werkplekken. Het is bijvoorbeeld de theatermaker die in zijn repetitieruimte, barstensvol ideeën naar de lijn zoekt hoe hij publiek krijgt voor zijn werk. Zo dronk ik thee aan een onderzoekstafel met een groep fysiotherapeuten. Met een concreet doel voor ogen zochten zij de weg om er met communicatie te komen. Op een kerkvloer coachte ik jonge musici hoe zij zichzelf in de markt kunnen zetten en in een drassig weiland probeerde ik dat allesomvattende shot te vangen als hoofdbeeld voor een campagne.
Wederzijds begrip
Het contact met en tussen mensen, het tot stand brengen van wederzijds begrip en daarmee de verbinding, is in basis hetgeen waar ik blij van word in mijn werk. Maar ook als de organisatie van een evenement op rolletjes loopt, een gepubliceerd interview raakt, een zaal gevuld is en als reacties volgen op berichtgevingen.
In mijn serre, met uitzicht op het groen en de hond aan mijn voeten, schrijf ik en werk ik plannen uit. Vaak tot het groen donkergroen wordt. Dan is er weer de “Goedemorgen!”
